BJK İnönü Stadyumu’ndaki Sonisphere ve hemen bir hafta sonra karşısındaki Maçka Küçükçiftlik Parkı’ndaki Unirock Festival sayesinde rock dolu iki hafta geçirdik. 9 gün içerisinde izlediğimiz grup listesi bundan on yıl önce ancak bir hayal olabilirdi:
Sonisphere 2010
25/26/27 June 2010 @ İstanbul BJK Inonu Stadium
- * METALLICA
- * RAMMSTEIN
- * ACCEPT
- * MANOWAR
- * SLAYER
- * MEGADETH
- * ANTHRAX
- * ALICE IN CHAINS
- * STONE SOUR
- * VOLBEAT
- * PENTAGRAM
- * GREN
- * MURDER KING
- * HAYKO CEPKİN
- * BLACKTOOTH
- * FOMA
- * ETE KURTTEKİN
Unirock 2010
*UNIROCK OPEN AIR FESTIVAL III
2-3-4 TEMMUZ 2010
- CANNIBAL CORPSE
- NEVERMORE
- AMORPHIS
- OBITUARY
- NECROPHAGIST
- DARK FUNERAL
- OVERKILL
- SABATON
- BELPHEGOR
- GRAVE DIGGER
- HEAVEN SHALL BURN
Sonisphere‘in BJK İnönü’de yapılması gönlümde yatan iki aslanın bir araya gelmesiyle büyük coşku oluşturmuştu. Daha önce Metallica’yı tribünden izlediğimde Ali Sami Yen’de pek keyif almamıştım. Sahaiçinde daha iyi bir konser deneyimi oldu; ancak oturma yeri olmaması sıkıntıydı. Yoruluyor insan kaç saat ayakta, yerlere oturuyorsun.
Ses sistemi çok güçlüydü; ama gereğinden fazla açıktı.
İlk gün Rammstein sahne şovu nasıl olur hepimize gösterdi. Türkiye’de izlediğim en iyi sahne şovuydu (Download Festival, İngiltere’deki KISS konseri de izlediğim en iyisidir).
Manowar Joey Demaio Türkçe Konuşma: Kim için geldiniz? from Metal Monster on Vimeo.
İkinci gün Manowar’ın performansını önceki Yedikule Zindanları konserine göre zayıf buldum. Manowar’ın epik parçalarına zindanlarda eşlik eden gökgürültüsü ve şimşekler konsere harika bir atmosfer katmıştı. Eric Adams’ın meşhur uzun uzun okuduğu nadide parçaları, sanki ses kısıklığından kesik kesik söylemesi canımı sıktı. Arada scream’lerle gönlümüzü almaya çalışsa da asıl gönlümüzü alan Joey Demaio’nun Türkçe konuşması oldu. Bu da Rammstein gibi ‘yüksek bütçeli görsel kullanmadan nasıl sahne şovu yapılır’ın dersi gibiydi. “Kim için geldiniz?” sorusu ve tüm stadın “Manowar!” diye haykırması uzun süre unutulmayacak. Bunu Bulgaristan ve Romanya konserlerinde o dillerde yapmış.
Son gün ise içi geçmiş Big Four üstüne Metallica ilaç gibiydi. Önceki konserden de iyilerdi ama üç gündür ayakta olmanın yorgunluğuyla hakkını veremediğimi itiraf edeyim.
Unirock‘ta ilk gün çocukluk kabusum Cannibal Corpse vardı headliner.
90’lı yılların efsanevi PC oyunları dergisi Gameshow yazarları adeta kahramanlar gibi benim gibi oyunseverler için. MAC diye bir adamın MACBETH adlı (adı da Shakespeare’in ölümsüz eserinden gelir) okuyucu sorularını cevapladığı bir köşesi vardı. Yoğunluktan her mektup yayınlanmazdı. Ben de orijinallik olsun diye mektubumu CD üzerine CD kalemiyle yazmıştım (o ara mektubu WORD dosyası olarak CD ile göndermek modaydı. “CD gönderin” esprisine ithafen öyle yollamıştım). O da beş soru olan/sığan mektubumu yayınlayıp yanıtlamıştı.
Sorulardan biri “En manyak metal grubu hangisidir?”di ve yanıt “Cannibal Corpse”tu.
Ortaokul yıllarımdı. Metalcilerin en sık takıldığı ikinci pasaj olan Atlas Pasajı’nda (diğeri Kadıköy’deki Akmar) Karga’dan Butchered At Birth albümünü ve bir süre sonra da aynı desenli tişörtünü almıştım. Dehşet dolu bebek ölüleri dolu albüm kapağının tişörtü de etraftakiler tarafından o denli şaşkın bakışlara gebe oluyordu ve açıkçası keyifle giyiyordum ben de. Müthiş gürültülü ve hızlı müziğin de bundan aşağı kalır yanı yoktu. Nadiren de olsa dinlediğim gruplar arasına girmişti.
Yıllar sonra bu kabusu canlı gördüğümde ise o kadar korkunç adamlar olmadığını gördüm. Sahnede kan gövdeyi götürmüyordu. Davulcu albümler kadar seri değildi. Durmadan kafa sallamaktan boynu kalınlaşmış vokalist bir gülümsese sevimli bile olabilirdi. Nitekim böylece çocukluk kabusum sona ermiş oldu.
Unirock’taki genel problem kötü/yetersiz/düzgün ayarlanamamış ses sistemiydi. Bu yüzden müzikten daha çok Sonisphere’de gürültüden pek konuşma fırsatı bulamadığım dostlarla sohbet keyif verdi.
Erdem Nerede? 